Corona-runs 5k – 10k april 2021

Alle georganiseerde loopevenementen alweer een jaar geschrapt. Hier en daar worden online-events georganiseerd, je loopt een bepaalde afstand op een bepaalde tijd en datum. Of binnen een bepaalde periode. Via de loopclub van mijn werk werd er ook eentje georganiseerd, keuze uit 5k of 10k, te lopen tussen 2 en 11 april. Eens kijken of dat bevalt.

De afgelopen weken is het trainen er nauwelijks van gekomen. Ja, een paar keer per week met de hond, maar met iedere 500 meter een plaspauze voor Bowy werkt dat niet optimaal. De dagelijkse 10.000 stappen blijk ik ook niet altijd te halen. Nou ja, we kijken wel hoe het gaat. Ik zie het maar als meetmoment voor mijn loopconditie en ga van daaruit uitbouwen.

De week voor de loop: 26 graden Celsius. Gevolgd door een pak sneeuw. Pfffffff. Paasdagen met gezin gevierd en met schoonouders volgens coronaregels, buiten in een park. Veel te veel gegeten, Pasen lijkt wat dat betreft net Kerst. Goed, veel wandelen deze week en hopen dat het weer meezit.

Zaterdag 10-4: Laatste weekend om de loopjes te volbrengen. Eerst uitgeslapen, kopje thee voor de echtgenote geregeld. Het weer: graadje of 7 en de hele dag regen. DIKKE PRIMA! Wedstrijdschoentjes aan, koptelefoon op met Radio 2 en gaan! Eerst de 10k. Als ik een beetje op conditie ben, en niet meer de coronakilo’s meezeul, moet ik dat makkelijk binnen 50 minuten redden. In mijn huidige conditie hoop ik het binnen 55 minuten te halen. Eerste 2km gaan te snel, ik kom niet in een rustig ritme. Een stukje door de bossen, dan langs Dierdonk naar de provenciale weg richting de fietsbrug over de Zuid-Willemsvaart. Tot 5k loop ik te snel, en daarna moet ik de prijs betalen. Een negative split zit er niet in vandaag. Op de radio een interview met een moordenaar. Fascinerend, maar niet echt iets waar je lekkere loopenergie uit haalt. De lange rechte weg langs het kanaal lijkt langer dan anders, dieptepunt is de 8ste kilometer, waar ik bijna 6 minuten over doe. Veel weet ik niet meer te versnellen, maar ik hou het lopen in ieder geval vol. Kanaal weer oversteken bij de sluis, parkje door richting station Brouwhuis. Dezelfde weg waar ik mijn marathon volbracht. Nu een halve kilometer verder lopen, en dan zit deze corona-loop er op. Horloge trilt, 10k gehaald, gauw stopzetten en tijd checken… 55 minuten en 22 seconden.

Damn, te snel gestart en helemaal opgeblazen, dus helaas niet de 55 minuten gehaald. Morgen is de laatste kans om ook de tweede loop te volbrengen, de 5k. Die wil ik toch wel binnen 25 minuten halen. Maar eerst even genieten van het weekend met een wijntje.

Zondag: eerst even geholpen met taarten bezorgen (graag gedaan schatje) en daarna een beetje warrig. Spulletjes kwijt, beetje moe, toch maar even liggen om tot rust te komen. Ook na de lunch nog steeds getwijfeld of ik wel zal gaan lopen. Dreigende wolken, maar het blijft droog… Om 16:00 beslis ik: die 5k ga ik NU binnen 25 minuten lopen. Kleding had ik al aan, schoenen aangetrokken en naar buiten. Zonder koptelefoon vandaag. Eerst rustig inlopen, en na 200 meter zet ik de Suunto aan. Vijf kilometers, 5 minuten per kilometer, LET’S GO!

De eerste kilometers gaan rommelig. Ademhaling in de gaten houden, 3 passen inademen, 3 passen uitademen. De eerste 2 kilometers red ik nog binnen de gestelde norm, 4:52 en 4:55. Mijn linker achillespees is aan het zeuren. Als het mijn kuit was, is het een kwestie van ontspanning zoeken. Dit is lastiger corrigeren. Volhouden, ritme zoeken… Het is nog een stukje wind tegen en brug-op, dadelijk is het brug-af en alleen nog maar wind mee. Kilometer 3: 5:07, oei oei, de marge wordt kleiner. Nou ja, rust houden in kilometer 4 en kijken wat in de laatste kilometer nog in het vat zit. Ik loop weer langs de Zuid-Willemsvaart, nu wind mee en probeer de rust vast te houden.

Kilometer 4: 5:08. Nee, ik ga dit niet verliezen op een paar seconden he. Gas erop! Oeps, achillespees en ademhaling denken daar toch anders over. Nou vooruit, even de rust vasthouden en de laatste 500 meter gas erop. Steeds het horloge in de gaten houden… 4,5k, oké, hoe ga ik versnellen? Grotere passen en ademhaling aanpassen: 2 stappen in-, 2 stappen uitademen. 4,7k… Net als vroeger, toen ik alleen dat ritme kende. 4,8k Pfoe, alle energie gaat erin, nog een minuutje en dan mag je rustig uitlopen naar huis… 5k! Horloge uit, op adem komen en dan kijken…

24:57. YESSSS 🙂 Ik kan met een voldaan gevoel naar huis wandelen. Tja, het is geen echt evenement met muziekinstallaties en publiek en een grote groep lopers. Dus al die energie is er niet. Maar het is toch leuk hoe ik mezelf zo gek kan maken om een bepaalde tijd te halen. Kortom, voor herhaling vatbaar.

42 @ 42

Februari 2021. Eerst te warm. Dan een berg sneeuw. Daarna een week regen. Ik heb nauwelijks getraind, de laatste weken probeer ik het wel op te pakken. Maar meer dan 10km hardlopen is alweer een tijdje geleden. Wil ik die 42km nog doen voor mijn 43ste, is dit weekend mijn laatste kans. De weersvoorspelling: graadje of 6-7, eerst bewolkt, later opklaringen en het blijft droog. Bijna perfecte hardloopomstandigheden. Zal ik dan toch… Stenders gaat weg bij Radio 2. Vrijdags doet hij nog mee aan de discoMARATHON. Dat is voor mij het teken dat alle lichten op groen staan: zaterdagochtend GA IK HET DOEN!

Welke route zal ik doen? Mijn idee was altijd om van huis naar Station ‘s-Hertogenbosch te lopen. Maar met coronamaatregelen maak ik geen gebruik meer van het OV. Een rondje dan maar. Ik plan een route op de Suunto-app. Eerst langs de bekende weg van huis naar Eindhoven langs het kanaal. Die weg kan ik bijna dromen, voor corona liep ik die route wekelijks, weer of geen weer. Dat is 18km. Dan verder door Eindhoven naar Nuenen, Gerwen, door een mooi bosgebied richting Aarle-Rixtel. Na een paar opties uitproberen kom ik tot een totaalafstand van 42,7km. Prima. Die route ga ik volgen, maar dan in omgekeerde volgorde. Mocht de navigatie onderweg uitvallen, zal ik de laatste 20km niet verdwalen.

Zaterdagochtend, spullen pakken. Niemand weet er van, behalve mijn vrouw. Gezien mijn conditie ga ik het voorzichtig aanpakken. Een rugzak mee met waterzak (2l) en een hoop sultana’s. Paracetamol mee voor de zekerheid, 2 pakjes Dextro en mijn telefoon. Ik had pas op youtube nog een filmpje gezien over heel rustig joggen, dat ga ik toepassen. Uitlopen is belangrijkst, ik wil niet halverwege een blessure oplopen. Iedere 2km maak ik een foto die ik naar mijn maat stuur. Kijken hoeveel foto’s het duurt voordat hij het doorheeft. 10:00, tijd om te starten!

Jaja, de kappers zijn alweer een paar maanden dicht…
0km
2km
4km

Het gaat soepel, prettig relaxt. De eerste 6km verlopen zonder enige klachten. Enige waar ik op let, is mezelf ontspannen houden. Ondertussen lekker hoofdrekenen. Hoeveel foto’s tot ik minder dan 30km nog te lopen heb? Hoeveel foto’s heb ik totaal te gaan? Hoeveel minuten mogen er minimaal en maximaal tussen foto’s zitten?

6km
8km
10km
12km

Het weer is fantastisch, en deze route ook! Ik luister onderweg naar de Canto Ostinato van Simeon Ten Holt, en raak trance. De muziek, de natuur, af en toe een zonnestraaltje, volop genieten. Ontspanning houden, want het is nog een eind. Maar 14km gehaald, één derde deel is achter de rug! De benen houden het goed, ik wandel af en toe een stukje om een koek naar binnen te werken. Maar het joggen/trimmen is goed vol te houden. Rond 13km het mooiste stukje uit de route, de Molenheide:

14km
16km
18km
20km

De stedelijke kilometers door centrum Nuenen vallen tegen na de mooie bospaden. Het begint overal ook drukker te worden. In de verte zie ik Eindhoven. Dat voelt als een belangrijke grens. Vanaf 24km is het bekende fietspad langs het kanaal terug naar huis. De klassieke muziek heeft plaatsgemaakt voor Spijkers met Koppen, mijn favoriete radioprogramma in het weekend. Dolf Jansen geeft me extra motivatie om door te zetten.

22km
24km

Over het TU/e terrein. Vorig jaar liep ik hier nog de Dommelloop, 10km ofwel vier rondjes over het terrein. Dat was een gezellig avondje, qua conditie ging het toen een stuk beter. En door, langs de Dommel, door de fietstunnels onder de weg en het spoor, op naar het Eindhovens Kanaal. Het bekende stuk van de route. Pfoe, krachten sparen, proberen de 2km steeds vol te houden, tussendoor drinken en rustig koeken eten. Af en toe wat lichte klachten, voeten raken vermoeid, in de rechterheup zit een pijntje. Ontspanning blijven zoeken.

26km
28km

Twee derde zit erop! Ik denk terug… het eerste derde deel is alweer erg lang geleden, en ik moet nog zo’n eind… pffff… Pijntjes worden erger, de wandelpauzes tussen 2km sprints langer. Kom op, als je voorbij 32km bent, is het minder dan 10k en dat loop je normaal binnen een uurtje! Inmiddels zakt mijn tempo veder en verder… de laatste 10km, ik moet ze eerst maar eens zien te halen.

30km
32km
34km

KAPOT. PIJN. Nog geen kilometer weet ik zonder wandelpauze meer te volbrengen. Geen blessures, maar al mijn beenspieren zeggen: GENOEG! KAPPEN NOU! Het is zonnig geworden en het is druk op het fietspad. Mijn voetzolen staan in brand. Dextro Energy helpt me door de zwaarste vermoeidheid heen. Ik probeer te rekenen. Nog 8km? Normaal makkelijk binnen een uur. Nu… 10 minuten per km? 80 minuten?? Auw, ga maar uit van nog anderhalf uur afzien…

36km
38km

In de verte het industriegebied, daarna volgt Brouwhuis waar waarschijnlijk de eindstreep zal zijn. Ik ga dit redden. Al doe ik inderdaad 10 minuten over één kilometer, dan ben ik nog over 40 minuten klaar. Tijd om meer hulptroepen in te roepen. Een beetje Rolling Stones in mijn oren laat de pijn verdwijnen. Bij de volgende foto zal ik mijn zus en ouders eens bellen. Nog een slok water… oeps, de waterzak is leeg! Oei oei oei, nou, een kleine 3km nog, dat moet lukken. Rustig aan, je bent er bijna.

40km

VEERTIG KILOMETER! Telefoontjes gepleegd met zuslief, ouders en Sander, ze slepen me door de volgende kilometers. Via de telefoon laat ik me even aanmoedigen, heerlijk, mijn privépubliek! Wat een enorme energie krijg je daar toch van, ik hoef niet meer te wandelen en loop de laatste paar kilometers uit… Echt even het gevoel als in een echt evenement met publiek langs de kant.

42km

En dan kijk ik op mijn horloge… Ahhhhhhhh YES 42,2km!!!!! Op een kleine kilometer afstand van huis bereik ik mijn eindpunt! TWEE-EN-VEERTIG-KOMMA-TWEE-KILOMETER. Op een zo relaxt mogelijke manier volbracht. BAM! Doel bereikt, 42@42, net op tijd. Mijn allereerste Marathontijd is nu geregistreerd in de app: 5:12:40. Het is maar goed dat ik niet meteen thuis ben. Zodra ik stilsta, schiet er kramp in mijn kuiten en bovenbenen. Rustig blijven wandelen, genieten van de voldoening. Vooral niet stilstaan, want mijn hele lichaam dreigt met krampaanvallen.

Vrouwlief komt me tegemoet gelopen, met onze Bowy. Vijf uurtjes zonder zijn favoriete baasje, dat was een hele opgave blijkbaar…

Ahhhh, voetenbadje, krantje, biertje erbij, stukje taart. Langzaamaan kom ik weer op krachten. Alle bewegingen doen pijn. Mijn benen voelen als bundels pure spierpijn. En toch voel ik me niet veel anders dan na een geslaagde halve marathon. Nu was ik slecht voorbereid en heb ik het heel rustig aan gedaan. Eigenlijk een extreem lange maar milde intervaltraining van 21x 2km. Ja, alles doet pijn, en het herstel zal zeker een tijdje duren. Maar ik kan het!

Sterker nog, mijn Suunto-app zegt dat dit mijn tweede tijd is op vergelijkbare afstand… Februari vorig jaar liep ik als training eens van huis naar Boxtel, 39,7km in 4:40:35. Toen was ik in betere conditie, net in voorbereiding op de Rotterdam Marathon. Maar 39,7 is geen 42,2, dit is mijn eerste echte marathon.

Het is nu maandag, twee dagen na de loop. En ik heb alweer zin in de volgende. Eind oktober staat Rotterdam op de agenda, duimen dat die doorgaat. Heb ik nog een zomer om me voor te bereiden en daar een officiële tijd neer te zetten. Maar mijn eerste heb ik nu gelopen, zoals voorgenomen, op mijn 42ste.

Met dank aan telefonische Supersupporters Mirella en mijn ouders, maatje Sander, om me door de laatste kilometers te slepen en natuurlijk mijn lieve Miruna en kinderen voor alles om dit mogelijk te maken!!!! DANK DANK DANK!!!!!!

Doelen 2021

Oké, 2020 zit er alweer een tijdje op, tijd om terug te kijken en nieuwe doelen te stellen. Het jaar 2020 begon zo goed. De Halve van Egmond was een fenomenaal evenement om het jaar mee te starten en helaas voorlopig afscheid te nemen van alle evenementen. Wellicht was het met betere weersomstandigheden mogelijk om het doel van 1:45 te halen, maar tegenwind op het strand heeft ook wel wat 🙂

De andere doelen zijn uitgesteld of afgelast. De halve van Texel baal ik het meest van. Maar ik heb voor mezelf een alternatieve halve marathon gelopen op het eiland, en ook het shirt van de afgelaste 2019-editie opgestuurd gekregen. Die durf ik zonder schaamte te dragen.

Voor 2021 is niet duidelijk of er weer evenementen mogelijk zullen zijn. Dus heb ik mijn doelen ook aangepast. Ik wil nog steeds die marathonafstand lopen, voor mijn verjaardag gaat dat wel erg moeilijk worden. Voor de Rotterdam Marathon sta ik nog steeds ingeschreven. Afwachten maar of die doorgaat. Dan ziet mijn doelenlijstje voor 2021 er zo uit:

  • De marathonafstand lopen
  • Indien het doorgaat, de Rotterdam Marathon binnen 4 uur uitlopen
  • Maandelijks minimaal één boek uitlezen
  • Conditiejaarprogramma opzetten (vanaf 1-3)

Ik ben momenteel 2 boeken aan het lezen. Al maanden. En ik vind ze beide leuk, hoog tijd om meer tijd voor lezen te plannen.

Mijn conditie op peil houden vind ik erg lastig zonder evenementen om naartoe te werken. Naarmate de conditie afneemt, neemt mijn gewicht ook weer toe. Afgelopen weekend ben ik flink bezig geweest met de ijslaag voor het huis weg te hakken. Naast de blaren liep ik daar ook een hoop spierpijn van op. Maar ook een heel voldaan gevoel, zoals ik vroeger kreeg na krachttraining. Dus ga ik een programma voor mezelf opzetten van conditie- en krachttraining zodat ik weer beter in mijn vel kom te zitten. Een flexibele planning voor een jaar. Dat ga ik dit weekend opzetten.

Minder doelen dus dit jaar. Maar wel doelen die ik zelf in de hand heb. En waar ik me beter door ga voelen de komende maanden!

Trainen, trainen, trainen… en dan de coronacrisis.

2020 week 3: 26,2km getraind. Dat was mijn startpunt om op te bouwen naar de marathon. En dat ging goed! Ik werk in Eindhoven en er is een prettig fietspad lang het kanaal richting Helmond. Iedere dinsdag besloot ik via dat fietspad trimmend naar huis te gaan. Dat is 18,5km, door het donker en meestal door de regen. Halverwege is een deel afgesloten, daar kun je langs de andere kant van het kanaal een modderpad volgen of 2 extra kilometers omlopen. Ik liep steeds het modderpad, een leuke afwisseling in de training. In de weekenden rugzakje met snacks mee en rustig trails joggen. Een stuk of 4 stormen heb ik mogen trotseren. 20km, 28km, 18km en één keer zelfs 39,8km. 35km was die dag de bedoeling, maar ik kwam er na 2km achter dat ik mijn treinkaart voor de terugreis was vergeten.

Mijn wekelijkse kilometertotalen liepen netjes op, 38, 43, 58, 48, 67, 69. En toen kwam week 10. Mijn dinsdagloop van Eindhoven naar Helmond mislukte, want ik had ’s middags een paar kaasjes op die slecht vielen. Na 6km liet ik me ophalen. Corona verspreidt zich en grote evenementen komen op losse schroeven te staan. We worden gevraagd om de werklaptop mee naar huis te nemen, zodat je eventueel thuis kan werken. Geen probleem op zich, maar hardlopen met een laptop op de rug ga ik niet doen. Mijn trainingsplannen moet ik aanpassen. En dan het weekend. Gezellig, verjaardag, maar ook daar had ik niet genoeg rekening mee gehouden in de planning. Totaal die week: 25km… hmmm… Oké, hopelijk gaat week 11 beter. En gaat de marathon volgende maand door.

Zondagavond: Hoestklachten bij mijn zoontje en mezelf. RIVM adviseert dan thuis te blijven. Grrrrrrrrr…. Komende zondag staat de halve marathon van Drunen op de planning, en dit is de week dat ik de meeste km zou moeten maken in mijn marathonvoorbereiding. Het is nu dinsdag. Iedere dag meer coronagevallen, iedere dag meer maatregelen. En zelf ben ik nu ook niet fit. Hier baal ik als een stekker van, als ik niet vlot klachtenvrij ben, dan mis ik de Drunense Duinenloop. En gezien de uitbraak en maatregelen vraag ik me af of de Rotterdammarathon wel op 5 april door zal gaan.

Ach ja, uitzieken en afwachten hoe de situatie zich ontwikkelt. Ik las ergens dat voorbereiding op een marathon nooit vergeefse moeite is, naast je conditie werk je ook aan je discipline. Natuurlijk is het zuur dat deze coronacrisis tijdens de zwaarste voorbereidingsweken roet in het eten gooit. Ik stuurde een paar weken terug een berichtje naar mijn maat: het is fantastisch om zo voor te bereiden en naar die ultieme afstand toe te werken… Maar mijn god, wat is het zwaar.

Fysiek is het zwaar, maar ook sociaal. Sorry gezinnetje, ik hou van jullie, maar papa is een beetje gek en wil die marathon binnen 4 uur uitlopen. En als het in april niet doorgaat, zal ik later dit jaar nog een keer een paar weken niet te genieten zijn. Maar het gaat gebeuren. Dit jaar. Tweeënveertigduizendhondervijfennegentig meters. Vier uurtjes. Hoeveel bloed, zweet en tranen in die 4 uurtjes gaan… het is een fascinerende reis.

Update: de Drunense Duinenloop is inmiddels afgelast. Daar hoef ik me niet meer druk om te maken. De hele marathon… ik verwacht niet dat het door kan gaan op 5 april. We wachten nieuws maar af.

Brabantse Kluis Trail 2019 30k

De laatste loop van 2019, tussen Kerst en Oud en Nieuw, dichtbij huis. Het leek me een goede opstap in de voorbereiding naar de marathon komend jaar. Dus ik koos voor de 30k trail, samen met een kleine 50 anderen.

Het was een hele frisse ochtend. De zonsopkomst had ik gemist, onze pup had teveel slaap van me geroofd en die moest ik een beetje inhalen. Op naar de Brabantse Kluis.

Ik had de afgelopen weken al wat trainingskilometers opgebouwd, een keer 27,5k en 24.5k. Maar dat was met pauzes onderweg en af en toe een foto. Nu mag dat met deze trail natuurlijk ook, en het was af en toe ook echt de moeite, maar ik had me voorgenomen voornamelijk door te lopen. Kijken hoe ik reageer op zo’n afstand, kan ik de hongerklop voorkomen met wat pindarepen onderweg, wat gebeurt er als je drie uur achter elkaar loopt?

Affijn, startnummer opgehaald, koffie op, uitleg gekregen over het parcours (20k bordjes volgen tot iets na de verzorgingspost, dan provinciale weg oversteken en op gps verder), en naar het startpunt.

Mijn Tomtom horloge heeft me al een paar jaar goede dienst bewezen en zou vandaag mijn back-up zijn. Ik heb tegenwoordig een Suunto als opvolger, vooral omdat die een betere accuduur moet hebben. Maar ik ben nog niet aan de Suunto gewend, ik weet nooit welke knoppen waarvoor dienen. Een gps track volgen had ik wel eerder met succes uitgeprobeerd.

200 meter na de start gaf de Tomtom netjes de route aan met een pijltje en een lijn. De Suunto hield het op een pijltje zonder lijn, met de woorden “off track”. Ik geloof dat wanneer de Suunto het eerste punt mist, het niet meer de route kan vinden. Nog een paar pogingen onderweg gedaan, maar ik kreeg de route niet op het scherm. Goed, dan maar vertrouwen op de good old Tomtom en de andere lopers.

Door het gedoe met het horloge, de spekgladde eerste kilometers en een felle laagstaande zon misten een paar lopers en ikzelf een afslag door een veld… na een kleine honderd meter ontdenkten we de fout en keerden we terug naar de juiste afslag.

De gladste en modderigste eerste wegen zijn dan achter de rug. Mijn schoenen hebben het fantastisch gedaan. Nauwelijks demping, maar erg veel grip, erg prettig in deze omstandigheden.

Dan lopen we over een schitterende heide. Ochtendmist, rijp op de plantjes, het was schitterend. Er wordt wat gekletst, hier en daar neemt iemand een foto. Ik loop lekker, wel wat snel… daar zal ik nog last van krijgen.

Na een kilometer of 8 neem ik mijn eerste notenreep. Joggend over een mountainbikepad een reep naar binnen werken… kleine hapjes tegelijk. Een slok water er achteraan en dan het tempo weer iets omhoog.

Het is een fraaie route, door een mooi gebied in heerlijke weersomstandigheden. Fris, open, prachtig. Rond 12k komen we aan bij de verzorgingspost. Een bekertje cola en wat tuc-koekjes, even op adem komen. Het is gezellig, en ik sluit aan bij een groepje. Op naar het gps-deel.

Hier en daar kronkelen de wegen behoorlijk, en kronkels vlak voor splitsingen gaven af en toe verwarring. Het kompas van de gps was nog niet bijgedraaid waardoor het juiste pad niet altijd duidelijk was. Maar in ons groepje van ongeveer 6 lopers waren voldoende gps’ers zodat we nooit ver van het pad afweken.

De groep houdt het tempo goed erin. Ik ga een tempo lager lopen, het is nog een eind en de schoenen beginnen oncomfortabeler te voelen. Rustig volhouden, nog een pindareep naar binnen werken en een energiesnoepje. De rijp is inmiddels verdwenen, de zon spiekt af en toe door de bomen. We lopen nu ruim 2 uur, en we gaan weer richting de provenciale weg.

Rond 25k arriveer ik weer bij de verzorgingspost. Het is er gezellig druk, er zijn deelnemers van de 10k, 20k en een enkele 30k loper. Weer een bekertje cola en even bijkomen. En dan weer door voor het laatste stukje. Ergens een bordje gemist, waardoor ik en een aantal anderen helaas de wateroversteek missen.

Pfoe, ik haal nog wel wat mensen in, maar ik ben kapot. Na 28k begint alles pijn te doen. Voeten, knieën, heupen, armen, rug. Auw. Oké, zo voelt het dus. Een stap tegelijk, voeten optillen, rechtop blijven lopen.

En dan komt in de verte het klooster in zicht. Tanden op elkaar, het laatste rondje door de kloostertuin. Bij de finish word ik nog aangemoedigd door een paar zusters, die zich voorstellen als cheerleaders voor vandaag 🙂

Sow, het zit erop. Bij de finish word me een speciaal biertje aangeboden: “Wil je ‘m open of dicht mee?” -“Open, heeel graag!!!” Zweetshirt uit, schoon warm shirt en jasje aan, en dan genieten van dat dik verdiende biertje.

Man, dit was zwaaaaar. Ik heb nog een lange trainingsweg te gaan voor Rotterdam. Maar ik heb er ook vertrouwen in dat ik het ga halen.

Het was een fantastische loop, Trail-events.eu bedankt voor de goede organisatie!

Zevenheuvelenloop 15k 2019

Het is een stralende maar koude ochtend. Vanmiddag wordt meer bewolking verwacht, en een graadje of 6. Prima herfstweer om mijn eerste zevenheuvelenloop te doen.

Nog altijd voelt mijn linkerbeen niet 100%. Een scherpe tijd zal het niet worden, ik hoop wel net binnen de 1 uur en 15 minuten te blijven. Op naar Nijmegen!

Een goed half uur voor de start sta ik in het startvak. De topatleten zijn al vetrokken en je merkt aan de omroeper dat er wat in de lucht hangt, dat parcoursrecord kan vandaag gaan sneuvelen. Zelf strek ik en beetje en probeer me warm te houden, het startvak ligt in de schaduw van hoge herenhuizen.

Dan mogen we naar voren. Via een zandloper over de startmat en gaan. Het begin lijkt al naar beneden te lopen, na 2 kilometer begin ik me zorgen te maken. Zeven heuvelen, en dan beginnen met een afdaling, dat belooft wat voor het eind. Het weer is fantastisch en ik probeer een rustig ritme te vinden. Vier passen inademen, drie passen uit. Het parcours lijkt weer vlak. De wegen zijn breed, gelukkig maar, want er moet veel worden geslalomd.

Dan draaien we de eerste klim op. Veel lopers vallen stil, het is ook best een kuitenbijter. Nieuw ritme, 3 passen in, 3 passen uitademen. Ik hou het vrij goed vol. Eerste heuvel bedwongen, op naar de volgende.

De stukken bergaf gaan vanzelf, ik zak relaxt af en kom een beetje bij om vervolgens weer aan te zetten voor de volgende klim. Het gaat supersoepel, de wegen blijven breed, de bossen zijn prachtig en het zonnetje schijnt door de sluierbewolking heen. Bergop aanzetten, bergaf bijkomen, ademhaling in de gaten houden. Ik voel me kiplekker!

Tot 12k. O ja, ik had last van mijn been… en bij 12k begint ie echt op te spelen. Links strekt minder, rechts moet extra werk verrichten. Geen paniek, ritme houden en gebruik maken van de zwaartekracht. Want het loopt tot de finish alleen maar omlaag. 14k, rustig aan, even volhouden. Bordje 500 meter, nee, inhouden, 500 meter is verder dan je denkt… 400 meter… 300 meter, voorzichtig versnellen… 200 meter, ik zie de finishboog! Ik haal mensen in, een enkeling versnelt met me mee. 100 meter, mijn medesprinter is gelost en ik zoek een goed plek voor de finishfoto… Bam!

Ik check mijn horloge: 1:11:47. Wat? Ik check de app: 1:11:45. Ruim sneller dan ik had gehoopt, na de Bruggenloop van 2015 mijn tweede tijd op de 15k. Tijd voor bad en een borrel 🙂

Alleen de medaille… mijn dochter zei het treffend: “Da’s geen medaille, maar zo’n ding waar je je drankje op kan zetten.” Een bierviltje van spaanplaat. Die krijgt een plekje naast de plastic-pleximedaille van de Vondelparkloop 2016.

Dat was de Zevenheuvelenloop. Een schitterend parcours, het weer was perfect. Blijkbaar is er zelfs een nieuw damesrecord gelopen bij de topatleten, super!

Maar het is met 33.000 deelnemers wel een erg druk evenement. Petje af voor de organisatie die alles zo in goede banen leidde!

Valkenloop HM 2019

Twee weken na Amsterdam. Nauwelijks getraind tussendoor, want ik had nog steeds last van de hamstring. En een drukke werkweek. De hele week twijfel ik, zal ik gaan, zal ik omzetten naar 12,5k, of ga ik toch voor de volledige 21,1k. Een beetje joggen gaat wel, krachttraining ook. Eigenlijk heb ik alleen last bij wandelen, en ook steeds minder. Goed dan, 21k en een beetje rustig aan.

Loopmaatje Sander kon helaas de 12,5k niet meedoen en heeft zijn nummer overgedragen aan collega Twan. Twee jaar terug liep ik met hem de halve marathon in Eindhoven.

’s Ochtends met de trein en bus naar Valkenswaard. Stukje wandelen, startnummer ophalen, tas inleveren en naar de bus. Die brengt ons jaar het Leenderbos voor de start. De temperatuur is prima, een graad of 10 en een frisse miezerregen. Weer perfect loopweer. Balen van de hamstring, maar we kijken wel hoe het gaat.

Om 11.00 is de start en een lange sliert kleurrijke hardlopers draaft het Leenderbos in over een smal fietspad. De bossen hebben hun mooiste herfstkleurtjes opgezet. Geel, rood, groen en bruin blad, hier en daar verfraaid met rood-met-witte paddestoelen.

Naar mijn gevoel zit ik niet op een goede plek, het gaat me te langzaam. Na een kilometer inhouden haal ik wat groepjes in en sluit aan bij een vlotte lopersgroep. Een paar kilometer verder splits de groep in 2 snelle lopers en een groepje die wat langzamer gaan. Ik hang er tussenin.

Mijn been zeurt af en toe, en het is nog een eind. Ik kom maar niet in een lekker ritme. Een blik op de natuur voor ons doet me mijn pijntjes weer vergeten, we kijken uit op de Grote Heide. De miezerregen maakt het uitzicht nog sfeervoller. Schitterend.

Ik vind weer een paar tempogenoten. Één heeft een zeer ontspannen tred en ik hoop ook in zo’n ritme te komen. Ik volg en geniet van de omgeving. Een kilometer of 6 zit er op wanneer we op de Achelse Kluis aflopen. Vlak voor de grens slaan we af, op naar de 12,5k starters.

De relaxte loper voor mij lijkt wat tempo te verliezen, en ik ga er voorbij. Een hele tijd loop ik in niemandsland. Lopers in de verte, hier en daar wat vriendelijke wandelaars en belangstellenden. Ik zoek naar het startpunt van de 12,5k lopers, en na een tijdje vind ik het. Vlak daarna kom ik langs een tijdmeetklok. Mijn tussentijd valt me wat tegen… ruim 53 minuten bruto over de eerste 10k. Dadelijk word ik massaal door de 12,5k lopers ingehaald…

Ik zet nog aan maar dan voel ik mijn been klagen. Nee, dit gaat ‘m niet worden. Gas terug, ontspannen en proberen te genieten. Ik begin rekensommetjes te maken hoe lang ik nog moet lopen voor ik bij de finish ben. 5 minuten per kilometer red ik niet… 5,5 maal 11? Oei, m’n been… Toch maar 6 maal 11?

Al rekenend kom ik de volgende kilometers door. Een laatste versnapering voor het volgende natuurgebied, gezellige aanmoedigingen langs de kant. Op naar de Malpie.

De laatste 6 kilometers zijn weer door prachtige herfstbossen, een stukje heide en langs een paar vennen. Genieten, en een beetje afzien. Soepel loop ik niet, een beetje aanzetten lukt niet. Mijn linkerbeen krijg ik steeds slechter gestrekt, maar ik blijk toch een beter tempo vol te houden dan ik dacht. Geen 6 minuten per kilometer, maar toch rond 5,5.

Op naar de finish. De speaker kondigt me nog aan, het is weer gezellig druk langs de kant. En ik ben binnen in 1:51:54. Mooi, weer eentje afgevinkt! Even op Twan gewacht. Die zet een hele scherpe tijd neer van 57:13 op 12,5k, super! Tijd voor een hapje en een drankje.

Wat een schitterende route is dit toch. Jammer dat ik niet helemaal lekker liep, maar het was wederom ieder pijntje waard. Top!

Foto’s van Connie Sinteur Fotografie

Amsterdam Halve Marathon 2019

Potverdrie. Van de week mijn voet gestoten, blijkt mijn teennagel ingescheurd. Je weet wel, constant zo’n haakje dat zich een weg door sokken heen weet te boren en zich vastklampt aan het binnenste van je schoen op een moment dat de rest van je voet zich verplaatst. SUPER irritant. Verder voelde de laatste trainingen mijn linker hamstring niet helemaal lekker. Geen pijn, maar een beetje zeurend gevoel. Gas terug genomen en ik kon gelukkig ontspannen blijven lopen. Beetje rekken en maar hopen dat ik straks geen last krijg.

Eerst maar eens in Amsterdam zien te komen. Want geen treinen tussen Eindhoven en Den Bosch. En ik had me al een uur verslapen. Nee, deze ochtend verloopt nog niet helemaal zoals gewenst.

De bus rijdt prima door en ik maak een halfuurtje goed door in Den Bosch een eerdere trein te halen. Mooi. Dadelijk OV-fiets pakken in Amsterdam en op naar het Olympisch Stadion.

Station Amsterdam Zuid. Vorig jaar was ik hier ook, toen voor de Olympisch Stadionloop. Ik stap de trein uit en loop richting de fietsenstalling. Die blijkt dicht voor verbouwing. Dan maar de bordjes OV-fiets volgen. Bij de volgende fietsenstalling krijg ik te horen dat er geen OV-fietsen beschikbaar zijn. Behalve 46.000 hardlopers blijken er ook zo’n 400.000 bezoekers van het Amsterdam Dance Event in de stad te zijn… Kortom, er waren meer mensen op het idee gekomen om een OV-fiets te nemen. “Je bent denk ik de honderdste die er om vraagt”.

Goed, te voet naar het Olympisch Stadion. Een bezoekje aan mijn zus voor de loop wordt lastiger, maar lopen naar het Olympisch Stadion gaat lukken. De route is prima aangegeven en na een kwartiertje kom ik aan bij Sporthallen Zuid naast het Stadion. Daar haal ik mijn startnummer op en bezoek ik even de EHBO’ers. Met een stukje tape wordt het haakje van mijn nagel onklaar gemaakt en met een gerust hart trek ik de loopschoenen weer aan. Zus gebeld, die komt langs voor een kopje koffie en een kleine lunch. Gezellig bijgekletst in een restaurantje vlakbij de startvakken. We spreken af dat ze misschien naar het Vondelpark komt, sowieso spreken we na de loop ook af. Een halfuurtje voor de start geef ik mijn spullen aan haar af en meld me in het startvak.

Zo, even evalueren. Het is nog rustig in het vak, er lopen wat mensen warm en de temperatuur is perfect. In het zuiden schijnt het flink te regenen, maar hier in Amsterdam is het prima! Een waterig zonnetje, flink wat bewolking en lekker koel. Als ik me toch wat beter had gevoeld… die hamstring en die teennagel werkten niet mee in de voorbereiding, maar de omstandigheden zijn echt perfect voor een goede tijd. Binnen 2 uur moet lukken, pr misschien? Als ik geen last van hamstring en teen krijg? Rustig aan, ik doe al gek genoeg.

Een beetje warmlopen, beetje rekken en strekken en wanneer het wat drukker wordt tussen de andere lopers gaan staan. Het is nooit koud in een druk startvak. Wel maak ik me wat zorgen. Het begint wel erg druk te worden, dat worden opstoppingen.

Alan Parsons Project wordt gespeeld vlak voor het startsein. De groep voor ons is inmiddels vertrokken en wij schuiven door richting de startmat. Een paar minuutjes wachten en dan klinkt ook voor ons het startschot. Bam, mat over en horloge aanklikken, rustig aan beginnen.

De wegen na de start zijn breed. Erg prettig breed, het is druk maar er zijn geen opstoppingen. Sterker nog, de groep heeft een prima tempo en ik word meegezogen door de massa. We zakken af richting Duivendrecht en ik heb een lekker tempo te pakken. Na 4km begint wel de hamstring op te spelen… een zeurend gevoel, net of er kramp in wil schieten. Rustig in een ritme blijven, ontspannen blijven lopen.

Tot 8k werkt het goed. Ik hou ontspanning, blijf in ritme, en laat me niet teveel afleiden door het zeurende gevoel. Af en toe speelt het op, vooral bij stijgen en dalen. Dan slaat de twijfel toe. Ga ik het wel redden? Wat als ik niet verder kan? Ik merk aan mijn ademhaling dat ik ritme kwijt raak en daarmee ook de ontspanning in mijn benen. Tellen! Vier passen inademen, vier passen uit… Oké, drie passen in en drie passen uit, anders kom ik lucht tekort.

Zo weet ik redelijk ritme te houden, bij 11k zie ik dat ik goed op schema lig. Tenminste, globaal weet ik dat ik ongeveer een uur bezig ben, ik voel nog weinig vermoeidheid en geloof dat ik binnen het volgende uur wel klaar ben.

Iedere drankpost sla ik de gelletjes over (die massaal op de grond terecht komen) maar pak ik wel sportdrank. Af en toe check ik mijn hartslag, maar blijf vooral ontspannen doorlopen. Alles onder controle!

Amsterdam ken ik een beetje. Ooit heb ik mijn zus helpen verhuizen van oud-zuid naar oud-west, en op de Mauritskade herken ik de weg. Dadelijk komt Heineken, daarna het Rijksmuseum, daarna gaan we het Vondelpark in. Krachten sparen, want de weg door t Vondelpark is langer dan ik van de rondjes Vondelparkloop gewend ben. Het duurt sowieso lang voor ik het Rijksmuseum zie, die Mauritskade is verrekte lang…

Na 16k verwacht ik de man met de hamer tegen te komen, maar die blijft weg. Die halve haan van gisteren blijkt prima brandstof. Mooi! En daar is de afslag naar het Vondelpark, kijken of mijn zus ergens staat.

In het park let ik meer op de mensen aan de kant dan op mijn ritme. Mirella zie ik nog niet. Ah, die staat vast verderop. Of nog wat verder. Of misschien aan het eind? Ongemerkt heb ik daarbij mijn tempo opgevoerd. Einde park, geen zus, en wat loop ik hard… nou ja, het is niet ver meer, nieuw ritme vinden en volhouden!

Met af en toe een brul om mezelf op te peppen loop ik de laatste anderhalve kilometer uit. Man, wat een ontlading, uitgeput en voldaan in het Olympisch Stadion over de finish. Horloge uit, medaille in ontvangst nemen en een rustig plekje zoeken om op adem te komen.

Even Mirella gebeld, ov is een ramp, we lopen elkaar tegemoet en gaan te voet naar haar huis. Strompelend beweeg ik me voort in tegengestelde richting van de lopers. Wat een massa mensen. Alle spieren in mijn lichaam klagen, maar ik geniet. Net geen pr, maar wat is het heerlijk om jezelf zo leeg te lopen. Precies het maximale gegeven, alles zat mee. 1:48:47!

Mirel, bedankt voor de gezellige voorbereiding en de heerlijke maaltijd na afloop!

Korte samenvatting:

Matige voorbereiding, grieperig geweest, lichte klachten aan been en teen. Maar perfecte weersomstandigheden. Heerlijk gelopen, net geen pr: 1:48:47!

En vervolgens uitermate goed verzorgd door zuslief!

Halve Marathon Texel 2019 fail

De laatste jaren bezoeken we Texel jaarlijks, en ik ben een fan. Heerlijk in de natuur genieten van de elementen. Alles gaat minder gejaagd, ik kom er helemaal tot rust.

Bij mijn zoektocht naar leuke loopjes tipte mijn zus Texel. Ze bezoekt geregeld het eiland, en puur toevallig had ze een bootstart gezien. Een bootstart, wat is dat? Even inlezen… Een halve marathon, waarbij de meeste deelnemers starten vanaf de boot. 1650 plaatsen. Jaarlijks in een paar minuten uitverkocht. In 2016, 2017 en 2018 respectievelijk in 162, 237 en 207 seconden. Ik ben gefascineerd. Dus ik zet een herinnering in mijn telefoon en op 31 januari 23:55 zit ik met een laptop en mobiel op vier verschillende browsers pagina’s te vernieuwen. En warempel, om 0:05 maak ik een schermprint: u bent aangemeld! Dat viel alles mee.

Deze loop is ook echt de reden dat ik een maand of twee geleden besloot mijn conditie en gewicht aan te pakken. Zo’n ‘exclusieve’ kleine loop, die wil ik absoluut niet missen vanwege knieklachten.

De weersverwachtingen zijn… eh, uitdagend. Ik hou wel van een uitdaging en een beetje storm (de hagelbui tijdens de Valkenloop 2017 staat me nog positief bij, net als de natte Damloop van 2018), maar een dreigende weerswaarschuwing maakt het wel erg spannend. Duimen dat het allemaal wel door kan gaan.

Goed, vrijdags spullen klaargezet, klaar om zaterdagmiddag naar Amsterdam te vertrekken. Overnachten bij zuslief en dan zondag op tijd door naar Den Helder. Ik zou het zondags vanuit Helmond allemaal net kunnen halen, maar ik heb geen zin om te stressen. Dit is een stuk relaxtere voorbereiding.

Zaterdags zie ik nog een geruststellend mailtje voorbij komen van de organisatie: het wordt een echte herfsteditie, maar er worden geen problemen verwacht op het parcours. Op naar de trein en Amsterdam!

Gezellige avond bij mijn zus gehad, lekkere pasta gegeten en goed geslapen.

De volgende ochtend naar de tramhalte… hey, die lijn van gisteren staat niet op het bord? Blijkt dat ie een rondje maakt. Dus een sprintje gemaakt naar de andere halte, en daar op tijd in de juiste tram gestapt.

Op het station nog even wat energiesnoep, een banaan en een cappuccino gescoord, juiste spoor gevonden en dan even wachten op de trein. Even de site checken of er nog nieuws is…

Neeeeeeeeeeeeeee….

Jammer. Twee jaar terug had ik pech bij de Rotterdamse Bruggenloop (sneeuwval), dit jaar had ik geluk bij de Damloop (hitte)…. jammer dat deze nu niet doorgaat. Wellicht volgend jaar dan maar.

Op naar huis voor een troostrondje door de bossen.

Next step

Midden in het loopseizoen, met nog prachtige evenementen voor de boeg even een mijlpaalberichtje tussendoor: zojuist heb ik me ingeschreven voor de Rotterdam Marathon!

Man, spannend… hier hou ik de blog voor bij, en het voelt erg spannend nu de inschrijving een feit is… Het grote doel waar ik naartoe moet werken.

Kleine stapjes, even bijkomen en weer verder met voorbereiden op komend weekend, de halve van Texel 🙂